Voetbal, Boosheid en Kinderen in Amsterdam West
Zo geschrokken waren we naar aanleiding van het nieuws van het overlijden van de grensrechter in Almere. En tegelijktijd ook zo’n gevoel van “hier moeten we iets mee”.Zes jaar geleden zijn we met een kinderclub in Amsterdam Nieuw-West begonnen. Destijds waren er in deze buurt zoveel problemen met jongeren. In de media lazen en hoorden we dat investeren in gezinnen en kinderen op jonge leeftijd preventief kan werken.
We hebben vervolgens een kinderprogramma op gezet waarin we thema’s behandelen die deze kinderen helpen ‘op het goede pad te blijven”.
Denk aan eerlijkheid, doorzetten, respect, geloven dat je grote dromen mag hebben voor je leven, stoppen met pesten. Wij doen dit vanuit een Christelijke identiteit, maar geven onze lessen op een manier waarop we de Islam respecteren. Dit houdt in dat we verhalen uit de bijbel gebruiken om onze lessen te bekrachtigen, verhalen uit het dagelijks leven en uit de geschiedenis. We leren ze over Mozes, Martin Luther King, de mijnwerkers in Chili, Messi en helden uit onze wijk. We zingen liederen over God, we bidden maar doen dit altijd op een manier waarop we eer en ruimte geven aan de Islam.We willen uitgaan van onze overeenkomsten en niet van onze verschillen.
We geloven dat we een stem zijn tegen het geluid van radicaal rechts, anti Islam, kunnen zijn. Als Nederlanders en Christen willen we niet de kloof maken tussen ‘hen en ons’. Door in liefde voor de ander uit te rijken willen we juist die kloof overbruggen en proberen een bijgrage aan herstel te geven.
Matt is drie keer in de week te vinden op het voetbal veld, als coach van de F4. Natuurlijk omdat hij voetbal leuk vind,maar het heeft een groter doel: uitrijken in liefde naar de kinderen van Nieuw-West. Opnieuw in gesprek over normen en waarden, dit keer niet in een les, maar in een voetbal training, daar waar nu opnieuw weer blijkt hoe hard nodig dit is.
Terug naar het nieuws van het overlijden van de grensrechter. Opnieuw jongeren uit ons stadsdeel. De kinderen van de kinderclub hebben nog maar een paar jaar en dan zijn ze zelf tieners. We moesten het aanpakken, niet alleen op de voetbalclub maar ook op de kinderclub! We hebben het open gegooid en we hebben op de man af met de kinderen gepraat over boosheid, over zelfbeheering, over vergeving. Het was stil, we hadden de aandacht, de kinderen hadden er allemaal van gehoord.
Een week later komt Suraya, een meisje van 11, wat op het speciaal onderwijs zit, naar ons toe. “Juf”, vertelde ze, “ik heb deze week gedaan wat we vorige week geleerd hebben. Er was iemand die iets lelijks tegen me zei en ik was klaar om die persoon te slaan. Maar ik dacht aan wat we leerden, (‘stop….tel tot tien….laat je boosheid los’) en ik heb die persoon niet geslagen”. Wow! Dat is precies wat we willen: dat er iets verandert in het dagelijks handelen van deze kinderen naar aanleiding van onze lessen.
We hopen en bidden het niet een bezinning is die een week of een maand duurt. We zijn hier al zes jaar en hebben geen plannen om weg te gaan. Investeren op de lange duur, kan hopelijk verandering op de lange duur brengen. Niet door harde taal, die uit elkaar drijft, maar door uitrijken in liefde. Niet onze eigen liefde, maar liefde die wij eerst ontvangen hebben! En die ons de kracht zal geven om door te gaan met het werk waartoe wij geroepen zijn in Nieuw West!
Matt en Femke Helland
Terug naar het nieuws van het overlijden van de grensrechter. Opnieuw jongeren uit ons stadsdeel. De kinderen van de kinderclub hebben nog maar een paar jaar en dan zijn ze zelf tieners. We moesten het aanpakken, niet alleen op de voetbalclub maar ook op de kinderclub! We hebben het open gegooid en we hebben op de man af met de kinderen gepraat over boosheid, over zelfbeheering, over vergeving. Het was stil, we hadden de aandacht, de kinderen hadden er allemaal van gehoord.
Een week later komt Suraya, een meisje van 11, wat op het speciaal onderwijs zit, naar ons toe. “Juf”, vertelde ze, “ik heb deze week gedaan wat we vorige week geleerd hebben. Er was iemand die iets lelijks tegen me zei en ik was klaar om die persoon te slaan. Maar ik dacht aan wat we leerden, (‘stop….tel tot tien….laat je boosheid los’) en ik heb die persoon niet geslagen”. Wow! Dat is precies wat we willen: dat er iets verandert in het dagelijks handelen van deze kinderen naar aanleiding van onze lessen.
We hopen en bidden het niet een bezinning is die een week of een maand duurt. We zijn hier al zes jaar en hebben geen plannen om weg te gaan. Investeren op de lange duur, kan hopelijk verandering op de lange duur brengen. Niet door harde taal, die uit elkaar drijft, maar door uitrijken in liefde. Niet onze eigen liefde, maar liefde die wij eerst ontvangen hebben! En die ons de kracht zal geven om door te gaan met het werk waartoe wij geroepen zijn in Nieuw West!
Matt en Femke Helland
Comments